Czy widziałeś kiedyś krew? Czy widziałeś jak umierają ludzie? Jak twój przyjaciel postrzelony w klatkę piersiową dusi się własną krwią i słabą ręką ściskając twoją dłoń, umierając mówi, że nie możesz się poddawać. A potem ty własną dłonią zamykasz mu oczy i uświadamiasz sobie, że po wszystkim. Koniec. Dziś zginęło 60 takich chłopców.
Sześćdziesięciu młodych, pełnych sił i energii Ukraińców. Właśnie takich jak Ty. Ktoś z nich był czyimś ojcem, bratem, synem czy mężem. Każdy z nich planował inne życie. Nikt nie chciał umierać, ale brutalna, bezlitosna władza zabiła każdego z nich. Zabiła w sposób podły i podstępny, używając broni przeciwko ludności cywilnej. Na miejscu każdego z tych chłopaków mogliśmy być ty czy ja, przecież my też jesteśmy Ukraińcami, ludźmi takimi jak tysiące tych, którzy idą pod kule Berkuta w Kijowie, w taki sposób broniąc między innym naszą wolność, niepodległość i po prostu godność osoby ludzkiej. Tak się zdarzyło, że w tej chwili jesteśmy za granicą, ale to nie zwalnia nas z obowiązku bycia Ukraińcami. A być Ukraińcami teraz, to znaczy być z nimi, być tam na Majdanie Niepodległości, jeśli nie fizycznie, to przynajmniej sercem! W związku z tym 23 lutego j 13.00 zbieramy się na Placu Zamkowym, żeby pokazać, że jesteśmy razem, że jesteśmy Ukraińcami i zwycięstwo będzie nasze.