Część 1: szkoły policealne
Z danych statystycznych wynika, że dwie podstawowe grupy osób, które przyjeżdżają do Polski to studenci i pracownicy fizyczni. O ile pierwsi mają już określoną specjalizację i zdobywają europejskie dyplomy, z którymi mogą pracować w Polsce, o tyle druga grupa nie często ma możliwość podjęcia pracy w wyuczonym w Ukrainie zawodzie. Jeśli jednak mówimy o takich zawodach jak lekarz czy prawnik, to szanse na zdobycie pracy w Polsce w tych sferach są praktycznie zerowe.
Cóż robić? Czyżby jedyne wyjście dla naszych rodaków to zgoda na niskopłatne i niskokwalifikowane propozycje pracy? Absolutnie nie.
Nie wszyscy o tym wiedzą, ale w Polsce jest wiele kursów i szkół dla dorosłych, w których można zdobyć nowe kwalifikacje oraz certyfikat lub uznawany w Unii Europejskiej dyplom. Całkiem często takie kursy są oferowane cudzoziemcom za darmo.
Rodzice zmusili was do zdawania na ekonomikę, a waszym marzeniem było fryzjerstwo? Nie macie dostatecznej wiedzy, aby podjąć pracę w prestiżowej firmie? Zawsze myśleliście, że macie dwie lewe ręce, a chcecie tworzyć? Chcecie otrzymać unijny dyplom? Rozważcie naukę w polskiej szkole zawodowej, albo w tzw. policealnej.
Co to jest szkoła policealna?
Szkoła policealna, wbrew nazwie, nie ma niczego wspólnego z policją. Działa na zasadach przypominających college lub technikum. Nie zdobędziecie w niej wyższego wykształcenia, ale w krótkim czasie zdobędziecie zawód. Dlaczego jest to korzystne i ważne? Dlatego, że w obliczu setek tysięcy absolwentów uczelni wyższych w Europie i Polsce, to szczególnie fachowcy, z praktyczną wiedzą, którzy umieją „pracować rękami” są obecnie w cenie.
Policealne szkoły we całej Polsce są dla Ukraińców bezpłatne, nauka trwa od jednego do dwóch lat, w zależności od programu, a na zakończenie otrzymujecie dyplom. Ważne, że oprócz stacjonarnego, jest także zaoczny tryb nauki dla uczniów, którzy pracują, a także kursy weekendowe. Ale ucząc się zaocznie nie liczcie na cud – jest to kurs uproszczony, a więc przekaz wiedzy został w tym przypadku skompresowany do dwóch, zamiast pięciu dni.
Gama specjalizacji jest tu szeroka: księgowość i administracja, kosmetologia i masaż, programowanie, specjalności medyczne średniego stopnia. W szkołach można także uczyć się języków.
Zasady rekrutacji
Jedyne co jest wymagane do wstąpienia do szkoły to przetłumaczony i potwierdzony notarialnie dyplom ukończenia szkoły średniej w Ukrainie oraz podstawowa znajomość języka polskiego. Szkoły liczą na abiturientów ze Wschodu, z wszystkich krajów byłego ZSRR, dlatego na ich stronach internetowych można znaleźć informacje w języku ukraińskim lub rosyjskim. Oprócz tego można zadzwonić na informację, która udzielana jest w różnych językach, w tym także po ukraińsku. To znacznie obniża koszty, ponieważ odpada konieczność korzystania z usług pośredników.
Poszukiwanie szkoły należy rozpocząć od wyboru specjalizacji oraz miasta. Wykorzystując Google można znaleźć informacje o terminie i zasadach rekrutacji. Zazwyczaj do takich szkół przyjmuje się bez egzaminów, ale należy wypełnić formularz rekrutacyjny, który znajdziecie na stronie szkoły, a następnie dołączyć go do innych dokumentów.
Warto pamiętać, że tłumaczenie oraz poświadczony notarialnie dyplom wraz z załącznikami, a także badania medyczne (niektóre szkoły ich wymagają) oraz fotografię taniej załatwić w Ukrainie, dlatego postarajcie się zrobić to zawczasu.
Co z językiem?
Językiem wykładowym jest polski, dlatego znajomość jego podstaw to wymagane minimum. Nie ma kursów anglojęzycznych, ale znajomość angielskiego pomoże na początku po przyjeździe do Polski. Nie należy zamartwiać się, jeśli do tego czasu nie mieliście żadnego kontaktu z polskim. Polecam kilkumiesięczny kurs przed podjęciem nauki, a następnie udoskonalanie znajomości, paralelnie do nauki w szkole, na bezpłatnych kursach języka polskiego, o których pisaliśmy już wcześniej.
A co z pracą?
Możecie pracować w całym okresie nauki w szkole, a po otrzymaniu dyplomu wasze szanse na rynku pracy znacząco wzrosną. Poza tym, najbardziej zdolni i pracowici absolwenci szkół mają realną możliwość pozostania w nich jako wykładowcy.
Oto plusy takiego rodzaju nauki:
- pracodawcy chętniej przyjmują do pracy absolwentów szkół policealnych, niż specjalistycznych kursów,
- otrzymujecie pełnowartościowy unijny dyplom, a nie certyfikat,
- bezpłatna nauka,
- żadnych problemów ze wstępem,
- możliwość otrzymania wizy na nauczanie,
- zazwyczaj szkoły udzielają wszystkich niezbędnych dokumentów do legalizacji pobytu (uściślijcie to zawczasu),
- nie ma ograniczeń wiekowych,
- konkretna specjalizacja,
Wśród minusów szkół policealnych można wymienić:
- dłuższy okres nauki niż na kursach zawodowych,
- brak podziału grup według kategorii wiekowych oraz poziomu wiedzy.
Osobiste ambicje w kwestii uniwersyteckiego wykształcenia często przeszkadzają w podjęciu właściwej decyzji, a po 5 – 6 latach mordęgi na prestiżowym kierunku, ludzie pracują w absolutnie innej niż wyuczona branży, a niektórzy siedzą bez pracy, ponieważ ambicja nie pozwala z dyplomem magistra podjąć pracy spawacza lub sanitariuszki. Czy nie warto zacząć od podstaw i zostać profesjonalistą – praktykiem w wąskiej specjalizacji, a już później podejmować decyzję – czy warto poświęcać czas i pieniądze na studia?
Julia LASZCZUK