Wystawa “Wciąż jest mi wstyd, kiedy wyrzucam jedzenie – babcia opowiadała mi historie o Hołodomorze” w Warszawie – Nasz Wybir – Portal dla Ukraińców w Polsce

Wystawa “Wciąż jest mi wstyd, kiedy wyrzucam jedzenie – babcia opowiadała mi historie o Hołodomorze” w Warszawie

14 lipca 2020
Wystawa “Wciąż jest mi wstyd, kiedy wyrzucam jedzenie – babcia opowiadała mi historie o Hołodomorze” w Warszawie

Galeria Ukraińskiego Domu w Warszawie zaprasza na otwarcie wystawy Andrija i Lii Dostlevych  “Wciąż jest mi wstyd, kiedy wyrzucam jedzenie – babcia opowiadała mi historie o Hołodomorze”. Wernisaż odbędzie się w piątek 24 lipca 2020 r.  o godz. 19:00 w Ukraińskim Domu w Warszawie (ul. Zamenhofa 1). Wystawa bęzie czynna od 24.07 do 24.08.2020.

“Za każdym razem, gdy wyrzucam (z dowolnego powodu) potencjalnie dobre jedzenie, podświadomie mi przykro z tego powodu.To poczucie winy nie ma logicznych powodów – z całą pewnością stać mnie na to, aby nie jeść jedzenia, którego nie chcę jeść. To tylko resztki na talerzu – a jednak bardzo mi przykro. Ten sens wywodzi się nie z rozumu, ale raczej z mojej postmemory (używając terminu wymyślonego przez Marianne Hirsch). W dzieciństwie moja babcia dzieliła się ze mną wspomnieniami ze swojego życia, a czasem były wśród nich wspomnienia z początku lat 30. XX wieku – czasów głodu w latach 1932–33 w sowieckiej Ukrainie (zwanego „Hołodomorem” od „zabić głodem” po ukraińsku), który według różnych szacunków zabił od 2,4 do 7,5 miliona ludzi. A poczucie winy, które odczuwam teraz za wyrzucone jedzenie, bierze swój początek w tych opowieściach o mojej rodzinie, która przeżyła ten głód. Aby zilustrować i lepiej zrozumieć to poczucie zaczęliśmy rejestrować ślady pożywienia, które wyrzucaliśmy.

Odciski te zostały później kolażowane z niewielkimi fragmentami znalezionych zdjęć przedstawiających fragmenty anonimowych i nierozpoznawalnych krajobrazów. Krajobraz jest tutaj używany jako bezpośrednie przeciwieństwo śladów Hołodomoru w postmemorii kolejnych pokoleń, ponieważ masowe śmierci głodowe nie pozostawiają żadnych śladów w krajobrazie – w przeciwieństwie do wielu innych masowych traum, które mają swoje dokładne położenie geograficzne, a ich ślady mogą nadal istnieć w krajobrazie w formie „miejsc pamięci”.”

Andrii Dostliev (dostliev.org) ur. w 1984 roku w Briance (Ukraina). Artysta, kurator, badacz fotografii i kultury medialnej. Absolwent Donieckiego Narodowego Uniwersytetu Technicznego oraz Uniwersytetu Humanistycznospołecznego (wydział School of Form w Poznaniu).

Lia Dostlieva (liadostlieva.org) ur. w 1984 roku w Doniecku (Ukraina). Artystka, kuratorka, antropolożka kulturowa. Absolwentka Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Główne tematy twórczości obu artystów to refleksja nad zbiorową traumą i jej skutkami, postpamięć, sprawczość i widzialność społecznie wrażliwych grup i możliwości sztuki w przedstawieniu tych tematów.